zuchwalstwo — n III, Ms. zuchwalstwowie; lm D. zuchwalstwoalstw 1. «bycie zuchwałym, bezczelnym; nadmierna pewność siebie, arogancja, buta, bezczelność» Czyjeś zuchwalstwo nie miało granic. 2. «zuchwały czyn, postępek» Ukrócić czyjeś zuchwalstwa … Słownik języka polskiego
rozzuchwalić — dk VIa, rozzuchwalićlę, rozzuchwalićlisz, rozzuchwalićwal, rozzuchwalićlił, rozzuchwalićlony rozzuchwalać ndk I, rozzuchwalićam, rozzuchwalićasz, rozzuchwalićają, rozzuchwalićaj, rozzuchwalićał, rozzuchwalićany «uczynić kogoś zuchwałym, pozwolić… … Słownik języka polskiego
świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla … Słownik języka polskiego
arogancja — ż I, DCMs. arogancjacji, blm «zuchwała pewność siebie, połączona z lekceważeniem innych; zuchwalstwo, buta» Odezwać się, odpowiedzieć z arogancją. Traktować kogoś z arogancją. Zachowanie pełne arogancji. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
impertynencja — ż I, DCMs. impertynencjacji; lm D. impertynencjacji (impertynencjacyj) «obraźliwe słowa lub wyzywające zachowanie się wobec kogoś; niegrzeczność, zuchwalstwo, zniewaga, obelga» Mówić komuś impertynencje. Słuchać czyichś impertynencji. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
obcesowość — ż V, DCMs. obcesowośćści, blm «bezceremonialność, natarczywość, gwałtowność, zuchwalstwo» Zrażał sobie ludzi obcesowością … Słownik języka polskiego
przytrzeć — dk XI, przytrzećtrę, przytrzećtrzesz, przytrzećtrzyj, przytrzećtarł, przytrzećtarty, przytrzećtarłszy przycierać ndk I, przytrzećam, przytrzećasz, przytrzećają, przytrzećaj, przytrzećał, przytrzećany 1. «zetrzeć, spiłować coś trochę, cokolwiek» ◊ … Słownik języka polskiego
róg — m III, D. rogu, N. rogiem; lm M. rogi 1. zwykle w lm «parzyste wyrostki kostne otoczone pochwami rogowymi, wewnątrz puste, występujące na kości czołowej u pustorożców (np. u krowy, żubra, antylopy); także wyrostki kostne u jeleniowatych… … Słownik języka polskiego
zuchwałość — ż V, DCMs. zuchwałośćści, blm «bycie zuchwałym, bezczelnym; zuchwalstwo» Zuchwałość dziecka wobec matki. Skarcić kogoś za zuchwałość … Słownik języka polskiego
arogancja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} manifestowanie pewności siebie i wysokiego mniemania o sobie, połączone z lekceważeniem innych lub pogardą dla nich; zuchwalstwo, bezczelność, buta, impertynencja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ton… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
